'IK BEN EEN BEELDDENKER'
‘Afwisselende opdrachten maken mijn vak leuk. Het ene moment ben ik een gezin aan het fotograferen en een paar uur later sta ik bij een grote rockband. Ik ben een mensenfotograaf, ik ga niet een hele middag twee flessen wijn fotograferen.’ Aan het woord is Frans Lahaye, de Tilburgse fotograaf die in de afgelopen decennia landelijk zijn naam heeft gevestigd in de wereld van de fotografie. In dertig jaar tijd heeft hij zijn vakgebied ingrijpend zien veranderen. Lahaye is een man die met alle veranderingen is meegegaan.
‘De creatieve kant heeft altijd al in me gezeten,’ vertelt Lahaye (Tilburg, 1964). Al op jonge leeftijd werkte hij in de fotozaak van zijn ouders. In zijn vrije tijd bezocht hij met de camera in de hand concerten en fotografeerde hij artiesten. Het bedrijf van zijn ouders was een traditionele fotozaak. Naast het dagelijkse werk ging Lahaye zich als fotograaf ontwikkelen. Hij benaderde beroepsfotografen die hij bewonderde en leerde veel van hen. Lahaye maakte creatieve foto’s die hij ook instuurde naar fotowedstrijden. Al in 1985 won hij voor de eerste keer de Kodak Gouden Camera. Er zouden nog veel onderscheidingen volgen. Lahaye is gefascineerd door pop- en rockmuziek. Hij deed inspiratie op door veel naar MTV en TMF te kijken. De opdrachten liepen binnen. Hij bezocht festivals en concerten voor opdrachtgevers als het rock magazine Aardschok.
De digitale fotografie deed haar intrede, wat zorgde voor meer professionelere mogelijkheden. Ook nam met de komst van het internet de concurrentie toe. Lahaye bleef zich verder in zijn vak bekwamen. In zijn werk trad een verschuiving op van particuliere naar zakelijke opdrachten; naast huwelijks-reportages ging Lahaye zich steeds meer toeleggen op bedrijfsfotografie. ‘Ik ben een beelddenker en ik kan goed conceptueel denken. Bedrijven met een prima product stralen dat op hun website niet altijd uit. Dan is er ruimte voor verbetering.’ Op het gebied van bedrijfsfotografie doet Lahaye veel aan acquisitie. ‘Ik benader mensen die voor mij interessant zijn.’
Stilistisch draagt het werk van Lahaye een onmiskenbaar watermerk. Hij houdt van meerdere lagen in zijn foto’s, iets wat hij verwezenlijkt door te kiezen voor een boeiende setting, waardoor de persoon onderdeel wordt van de omgeving. Vooral industrieel erfgoed spreekt hem daarbij aan. Oude sloopterreinen, verwaarloosde bouwplaatsen, plekken waar we allemaal aan voorbijrijden, hebben zijn aandacht om een net iets andere draai aan een foto te kunnen geven. In de workshops die hij verzorgt, probeert hij dit ook over te brengen aan cursisten. ‘Ik wil mensen leren kijken. Bijna iedereen is met de techniek van het fotograferen bezig, terwijl het kijken het belangrijkst is.’
Lahaye is er zich van bewust dat vastroesten funest is in zijn werk. Hij bevindt zich op festivals en bij concerten veel onder de jeugd. ‘Jonge mensen zijn belangrijk; met name hoe zij denken.’ Inspiratie doet hij op door veel naar videoclips en films te kijken. En soms leidt de ene foto naar de opdracht voor een andere. Een stoer portret van de rockband Rammstein inspireerde een autobedrijf om haar personeel ook op die wijze te laten fotograferen.
Frans Lahaye heeft een lange weg afgelegd. ‘Het doet wel wat met je als je tijdens een fotoshoot op een meter afstand van Robert Plant van Led Zeppelin staat. Als tiener luisterde ik naar hun muziek.’ Lahaye is een man met een sterk ontwikkelde ondernemersgeest, die beseft dat hij voortdurend zichtbaar moet blijven. In de binnenstad van Tilburg exposeert hij zijn foto’s in de etalages van leegstaande panden. Ook houdt hij zijn blik op de toekomst gericht. Creatief bezig blijven en nieuwe concepten bedenken en deze weer doorvoeren naar klanten. ‘Het is belangrijk dat je continu mee verandert.’
