WATERSIGNALEN

Wat kan rampzalige gevolgen hebben door zowel een overtollige aanwezigheid als een totale afwezigheid? Water. Volgens velen het probleem van de toekomst. Laatst was ik verwonderd door een nieuwsbericht dat er zomaar tussendoor schoot. In Bolivia is het op 3700 meter hoogte gelegen Poopomeer helemaal opgedroogd. Een verontrustend bericht.

Dit wordt geen journalistiek stuk waarin ik tracht aan te tonen dat dit verschijnsel op een dag wereldwijd aandacht zal krijgen om catastrofale redenen. Ik ben meer gegrepen door het feit dat we het nu buiten ons gezichtsveld houden. Dat wij ons op de golf van aangeboden mediaberichten laten meevoeren, gedreven door emotie. Griekenland, MH17, terreur, vrouwenhaat. (Buitenlandse mannen moeten heropgevoed worden, terwijl het statistisch vaststaat dat je als vrouw het meest te vrezen hebt van je eigen partner. Kijk maar eens om je heen wat een echtscheiding met vrouwen doet.)

Onze betrokkenheid valt als een proefabonnement weg wanneer het volgende issue zich aandient. Ik hoor niemand meer over Griekenland. Je krijgt massahysterie. Zij die de media beheersen zien dit en kunnen dit dan ook aansturen. Wat probeer ik hier te zeggen? Dit: De machthebbers zien de media als een effectief middel – tool zo u wilt – om de mensenmassa een kant op te krijgen. Velen van ons lopen achter de grootste schreeuwers aan. En omdat iedereen ergens een mening over ventileert, gaan we dat allemaal maar doen. En wie heeft daar profijt van? Dat is de vraag. Want dat is de aanstichter.

Terug naar het water, dat twee gezichten heeft. Ik was in 1999 buiten het toeristenseizoen in Zuid-Frankrijk. Een kennis nam me mee naar een natuurgebied met daarin een onschuldig kabbelend stroompje. ‘Moet je eens kijken wat water kan doen,’ zei hij. Verderop was de ruïne van een wijnboerderij waar een metershoge boom als een stormram was binnengedrongen in wat eens de keuken was geweest. Wijnvaten waren 20 kilometer verderop teruggevonden. Het stroompje was een monster geworden. Riverzilla!

Een half miljoen Syriërs daarentegen vluchtten in 2010 uit het gebied bij de Eufraat Rivier vanwege oprukkende droogte en corruptie en mismanagement omtrent de watervoorraad.

Paradoxaal genoeg wordt er veel geschreven over het waterprobleem. Google maar eens op ‘driven away by drought’. De signalen zijn er, nu het besef nog.