Het verhaal van de vrouw die Tipp-Ex ontdekte en van haar beroemde zoon
Bette Graham was een jonge gescheiden moeder uit Texas, die als secretaresse aan de kost kwam. Het waren de jaren vijftig van de vorige eeuw en de vrouw had het moeilijk om het hoofd boven water te houden. Op haar dertigste kreeg ze een baan bij Texas Bank & Trust, waar ze driehonderd dollar per maand verdiende. Haar baas was kritisch, haar typvaardigheid beperkt. Net als veel van haar collega’s was ze moe om telkens maar hele pagina’s over te moeten typen voor één klein foutje. Nu hield ze zich in haar vrije tijd ook bezig met schilderen en om haar veeleisende chef tegemoet te komen, oefende ze met snel drogende eitemperaverf om fouten weg te lakken. Mistake out noemde ze haar wondermiddel en ook haar collega’s zagen het nut ervan in.
Graham had maar amper het geld om patent aan te vragen. Ze begon haar product te verkopen aan andere secretaresses en aan de groothandel. Ze betaalde haar zoontje Michael en zijn vriendjes één dollar per uur om in haar garage nagellakflesjes te vullen met de witte substantie. Een paar jaar later ondertekende ze per ongeluk een bankbrief met haar eigen firmanaam Mistake out, en meteen daarop werd Graham ontslagen. Hierna nam haar bedrijf een vogelvlucht. Ze regelde het patent op haar product en sprak voortaan van Liquid Paper, vloeibaar papier. General Electrics en IBM schaarden zich onder haar klanten en binnen een decennium fabriceerde het bedrijf 25 miljoen flesjes Tipp-Ex per jaar. Het werd een miljoenenbedrijf.
Bette Graham (Dallas, 1924) had ook een bepaalde visie. Ze investeerde een deel van haar kapitaal in een fonds om kansen te creëren voor andere vrouwen.
Haar zoon, Michael Nesmith (Dallas 1942) nam dienst bij de luchtmacht en ontwikkelde een liefde voor muziek. Hij besloot daarin verder te gaan en trad in de jaren zestig veel op als soloartiest en met anderen in Los Angeles. Op jonge leeftijd was hij al een verdienstelijke songwriter. Linda Ronstadt nam zijn lied Different Drum op. Iemand wees de jonge Michael op audities voor een jongensband, The Monkees genaamd. Nesmith sloot zich aan bij dit viertal, dat in korte tijd wereldberoemd werd met een eigen wekelijkse tv-show en pakkende hits. De muziek werd ingespeeld door studioartiesten, omdat twee van de vier bandleden geen muziekervaring hadden. Veel van de hits werden geschreven door de inmiddels ervaren Nesmith. In een van de programma's had zijn moeder zelfs een gastrol. Vijf jaar lang maakte Michael deel uit van The Monkees, maar hij kon zich steeds minder vinden in het voor hem twijfelachtige artistieke gehalte van de band. Hij wilde onder het contract van nog eens drie jaar Monkees uitkomen, maar dat zou hem 150.000 dollar per jaar gaan kosten. Toch nam hij afscheid van de groep en leefde lange jaren met een grote schuld. In 1980 stierf zijn moeder plotseling en Michael erfde 25 miljoen dollar, de helft van zijn moeders vermogen. De andere helft ging naar een fonds voor goede doelen.
Nesmith startte een solocarrière en nam maar liefst vijftien studioalbums op. Hij scoorde internationaal twee grote hits met Silver Moon en Rio. Michael had een haat/liefdeverhouding met The Monkees, die enkele comebacks maakten. Ook bleef hij het gedachtegoed van zijn moeder trouw door diverse projecten van ondernemende vrouwen te steunen. Nesmith bleef actief in de muziek en, hoewel hij inmiddels 76 is, treedt hij nog steeds op.
Bette Graham en haar zoon Michael Nesmith hebben hun sporen verdiend in het Amerika van de tweede helft van de vorige eeuw. Ofschoon de tijd het fenomeen Tipp-Ex heeft ingehaald, staat er op menig bureau nog steeds een potje correctievloeistof. Ook vermeldt iedere docent in Nederland bij aanvang van elk examen dat 'het gebruik van Tipp-Ex niet is toegestaan'. Producten komen en producten gaan. Liquid Paper voorzag de ontwakende nieuwe maatschappij van een handig trucje. Weinigen kennen echter het verhaal erachter.
