JOHN DENVER: EEN GEPIJNIGD MAN

Countryzanger John Denver had meer diepgang dan het simpele Take me home, country roads deed vermoeden. Hij was een levenslustige, betrokken jongeman, op latere leeftijd helaas gepijnigd door tegenslag.

Hij zong 24 albums vol met overwegend gevoelige ballades en country songs. In de periode 1972 – 1975 beleefde hij als artiest zijn hoogtepunt met hits als Fly away, Calypso en Rocky Mountain High. Denver was een wereldster. De man stond ergens voor: behoud van de natuur, met name zijn geliefde Rocky Mountains, die in veel liedjes bejubeld werden. Hij doneerde royalties van concerten aan UNICEF en zette zich een leven lang in voor allerlei goede doelen die met het milieu van doen hadden. Ook had hij als eerste Westerse artiest concerten in Rusland.

Denver was een geweldige gitarist en zijn songteksten waren gevoelig en nooit zonder inhoud, mierzoet hier en daar. Altijd met een optimisme en een onomstotelijk vertrouwen in de mensheid. Over de Rocky Mountains: He was born in the summer of his 27th year, coming home to a place he’d never been before. Over levensverwachting: We want to live forever, in this mirror see tomorrow, all the joy and all the sorrow we can only hope to share.

Tegenslag in het leven van Denver, de zoon van een luchtmachtofficier, begon met de scheiding van zijn eerste vrouw, Annie. Daarna volgde heibel met zijn platenmaatschappij en na nog een mislukt huwelijk, werd hij een verbitterd man. ‘You don’t get married to get divorced,’ zei hij eens. Hij startte zijn eigen platenlabel en maakte nog fraaie muziek. Ofschoon dit niet meer door het grote publiek werd opgemerkt.

Denver ontwikkelde een liefde voor vliegen. In zijn eigen tweepersoons vliegtuigjes zocht hij rust in het luchtruim. Hier zong hij ook vaak over (Well I guess that you probably know by now, I was one who wanted to fly ). Het vliegen werd zijn dood. Op 12 oktober 1997 maakte hij vanaf een vliegveldje in Californië een proefvlucht in een klein toestel. Het vliegtuigje had te weinig brandstof aan boord in de twee tanks. Een medewerker van het vliegveld wees Denver hier nog op. ‘Ik ben maar even weg,’ zei de zanger. Het bizarre was dat alleen een duo-passagier bij de hendel kon om naar de andere tank te schakelen. Denver was alleen. Toen het toestel begon te sputteren, moet hij geweten hebben dat zijn einde daar was.

Ik heb altijd van John Denver en zijn muziek gehouden. Genoeg om een stille wens te koesteren: op een vroege ochtend in Pacific Grove, Californië in mijn eentje over de oceaan uit te staren naar de plek waar zijn gepijnigde bestaan eindigde. John Denver, een leven van contrasten. Doch eenduidig in zijn nalatenschap: Love is why I came here in the first place, love is now the reason I must go. Love is all I ever hoped to find here, love is still the only dream I know.